Pokarm duchowy

Roland Topor Securite, 1986.

Dziecko nadsłuchiwało w ciemności z otwartymi oczyma. Cisza panująca w sypialni uspokoiła je. Z trudem wygrzebało wilgotne nogi z plątaniny prześcieradeł. Znów posłuchało, a potem wyskoczyło z łóżka. Wielka głowa kretyna chwiała się na cieniutkiej szyi, kiedy skradało się do drzwi. Czepiając się poręczy, z trudem zeszło po schodach. W hallu ogarnął je strach, lecz budzące się nieznane pragnienie okazało się silniejsze. Dziecko weszło do biblioteki.
Tam właśnie opiekunki znalazły je rano, śpiące w fotelu z rozłożoną na kolanach grubą książką pt. Krytyka czystego rozumu.

Lekarz Ośrodka zbadał je, lecz stwierdził tylko lekkie przeziębienie. Zaniepokoił się jednak, kiedy po posiłku debil opuścił towarzyszy zabaw i wrócił do biblioteki. Ukończywszy Krytykę czystego rozumu zabrał się za Krytykę praktycznego rozumu, by wreszcie pogrążyć się w Dziełach zebranych Leibniza.

Dokładny kwestionariusz i cala seria testów wykazały, że debil nie tylko nie pamięta nic z tego, co przeczytał, ale w dodatku jego poziom umysłowy wyraźnie się obniża. A on czytał i czytał... Przeleciał całą bibliotekę.

Bolała go głowa.

Zdecydowano się na operację.

Podczas gdy chirurg szykował się do trepanacji, asystujący lekarz żartował:

— Zobaczy pan, wszystkie książki wyskoczą nam prosto w nos jak diabeł z pudełka!

Nie książki jednak wyszły, tylko długa, biaława wstążeczka, która skręcała się teraz na posadzce sali operacyjnej.

— Mój Boże — zaklął chirurg, wycierając czoło — glista mózgowa! Pierwszy raz widzę coś takiego!

Mijały dni, a potem tygodnie. Dziecko było chyba wyleczone. Pewnej jednak nocy znów zeszło do biblioteki. Owładnęła nim na nowo czytelnicza pasja.

Gdy lekarz Ośrodka zrozumiał, potrząsnął głową.

— Trzeba powtórzyć. Łebek został w środku.

Roland Topor "Pokarm duchowy" [z]: tegoż "Cztery róże dla Lucienne", przekład Tomasz Matkowski.