6 zasad, o których należy pamiętać przy pisaniu powieści wg Johna Steinbecka

Któż może być lepszym autorytetem dla początkujących powieściopisarzy niż autor klasycznych bestsellerów, a zarazem laureat Literackiej Nagrody Nobla? Jesienią 1975 roku John Steinbeck podzielił się z czytelnikami „The Paris Review” swoimi spostrzeżeniami odnośnie trudnej sztuki pisania powieści, sporządzając listę 6 najważniejszych zasad, których sam trzymał się, aby nie zwariować podczas żmudnego procesu tworzenia.

„Wiem, że nikt tak naprawdę nie chce korzystać z czyjegoś doświadczenia, dlatego prawdopodobnie jest ono tak szczodrze oferowane” – wyznał z ironią, decydując się na zwięzłe przedstawienie najważniejszych rad, o których musi pamiętać każdy pisarz próbujący zmierzyć się z nienapisaną jeszcze, kilkusetstronicową powieścią.

Oto 6 zasad, o których należy pamiętać przy pisaniu powieści wg Johna Steinbecka:

1. Porzuć pomysł, że kiedykolwiek skończysz pisać książkę. Zapomnij o idei czterystu stron i pisz tylko jedną stronę każdego dnia, to pomaga. Wówczas, gdy skończysz, będziesz zawsze pozytywnie zaskoczony.
2. Pisz swobodnie i tak szybko, jak to możliwe. Przelewaj wszystko na papier. Nigdy nie poprawiaj ani nie przerabiaj tekstu, zanim nie skończysz wszystkiego. Przerabianie w trakcie często okazuje się wymówką, aby nie pisać dalej. Zakłóca to również płynność i rytm, które mogą wynikać jedynie z pewnego rodzaju nieświadomego obcowania z materiałem.
3. Zapomnij o uogólnionej publiczności. Po pierwsze, bezimienna i bezosobowa publiczność wystraszy cię na śmierć, a po drugie – w literaturze, w przeciwieństwie do teatru, ona nie istnieje. Gdy piszesz, twoją publicznością jest jeden pojedynczy czytelnik. Przekonałem się, że czasami pomaga wybranie jednej osoby – prawdziwej, którą znasz, lub wymyślonej – i pisanie dla niej.
4. Jeśli scena lub fragment przerasta ciebie, a nadal uważasz, że jest ci potrzebna, pomiń to i pisz dalej. Po skończeniu całości możesz wrócić do tego miejsca i dojść do wniosku, że sprawiało ci to kłopoty, ponieważ wcale tam nie pasowało.
5. Uważaj na scenę, która staje się dla ciebie zbyt cenna, cenniejsza niż reszta. Zazwyczaj okazuje się, że nadaje się ona do wyeliminowania.
6. Jeśli używasz dialogów, wypowiadaj je na głos, gdy piszesz. Tylko wtedy będą brzmieć jak język mówiony.

John Steinbeck to jeden z najwybitniejszych i zarazem najpopularniejszych pisarzy XX wieku. W 1962 roku autorowi przyznano Literacką Nagrodę Nobla w uznaniu za „realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw socjalnych”. Do najsłynniejszych jego powieści należą „Grona gniewu”, „Na wschód od Edenu”, „Myszy i ludzie” i „Tortilla Flat”. Każda z nich doczekała się klasycznej adaptacji kinowej w gwiazdorskiej obsadzie.

Źródło: Booklips.pl

Podróż jest jak małżeństwo

Kiedy byłem bardzo młody i czułem natarczywe pragnienie znalezienia się gdzie indziej, ludzie dojrzali zapewniali mnie, że dojrzałość uleczy te zachcianki. Kiedy zaś lata określiły mnie jako dojrzałego, przepisanym lekarstwem miał być wiek średni. W średnim wieku zapewniano mnie, że starszy wiek uśmierzy moją gorączkę, a teraz, kiedy mam lat pięćdziesiąt osiem, może załatwi to zgrzybiałość. Nic nie poskutkowało. Cztery chrapliwe ryki syreny okrętowej nadal jeżą mi włosy na karku i wprawiają moje stopy w ruch. Odgłos odrzutowca, rozgrzewanego motoru, nawet klapotanie podkutych kopyt na bruku wywołuje dawny dreszcz, suchość ust i zmęczenie oka, rozpala dłonie i wywraca żołądek wysoko pod żebrami. Inaczej mówiąc, nie poprawiam się; a mówiąc dalej, jak ktoś raz jest włóczęgą, zawsze będzie włóczęgą. Obawiam się, że ta choroba jest nieuleczalna. Stwierdzam to, nie żeby pouczać innych, ale poinformować siebie samego.
 

Samotny Harry

John Steinbeck

Pokoju nie ruszono od wyjazdu poprzedniego lokatora. Opadłem na wygodny fotel, ażeby ściągnąć buty, i nawet już jeden zdjąłem, kiedy zacząłem dostrzegać pewne rzeczy, a potem inne i jeszcze inne. W zadziwiająco krótkim czasie zapomniałem o kąpieli i spaniu i stwierdziłem, że jestem głęboko zaprzątnięty Samotnym Harrym.
 

"Smętna dusza może nas zabić prędzej niż zarazek"

Niedaleko za Bangorem zatrzymałem się na postoju i wziąłem sobie pokój. Nie był kosztowny. Szyld oznajmiał: „Znaczna obniżka cen na zimę”. Było tam niepokalanie czysto: wszystko plastykowe - podłogi, zasłony, blaty stołów z nie plamiącego się, niepalnego plastyku, abażury z plastyku. Tylko pościele i ręczniki były z naturalnego materiału. Poszedłem do prowadzonej łącznie z motelem małej restauracji. Ona też była cała plastykowa - obrusy, maselniczki. Cukier i sucharki poowijane w celofan, dżem w malutkiej plastykowej trumience, opieczętowanej celofanem. Był wczesny wieczór, a ja byłem jedynym klientem. Nawet kelnerka miała na sobie zmywalny fartuch. Nie wyglądała na zadowoloną, ale i nie na niezadowoloną. Po prostu była nijaka. Ale nie sądzę, żeby ktokolwiek był nijaki. Coś musi tkwić w człowieku, chociażby po to, by skóra się nie zapadła. To obojętne oko, apatyczna ręka, ten atłasowy policzek przyprószony jak pączek plastykowym pudrem - musiały mieć jakieś wspomnienia czy marzenia. Spytałem na chybił trafił:

6 zasad pisania powieści wg Johna Steinbecka

John Steinbeck

Któż może być lepszym autorytetem dla początkujących powieściopisarzy niż autor klasycznych bestsellerów, a zarazem laureat Literackiej Nagrody Nobla? Jesienią 1975 roku John Steinbeck podzielił się z czytelnikami „The Paris Review” swoimi spostrzeżeniami odnośnie trudnej sztuki pisania powieści, sporządzając listę 6 najważniejszych zasad, których sam trzymał się, aby nie zwariować podczas żmudnego procesu tworzenia.

„Wiem, że nikt tak naprawdę nie chce korzystać z czyjegoś doświadczenia, dlatego prawdopodobnie jest ono tak szczodrze oferowane” – wyznał z ironią, decydując się na zwięzłe przedstawienie najważniejszych rad, o których musi pamiętać każdy pisarz próbujący zmierzyć się z nienapisaną jeszcze, kilkusetstronicową powieścią.

Oto 6 zasad, o których należy pamiętać przy pisaniu powieści wg Johna Steinbecka:

1. Porzuć pomysł, że kiedykolwiek skończysz pisać książkę. Zapomnij o idei czterystu stron i pisz tylko jedną stronę każdego dnia, to pomaga. Wówczas, gdy skończysz, będziesz zawsze pozytywnie zaskoczony.
 

2. Pisz swobodnie i tak szybko, jak to możliwe. Przelewaj wszystko na papier. Nigdy nie poprawiaj ani nie przerabiaj tekstu, zanim nie skończysz wszystkiego. Przerabianie w trakcie często okazuje się wymówką, aby nie pisać dalej. Zakłóca to również płynność i rytm, które mogą wynikać jedynie z pewnego rodzaju nieświadomego obcowania z materiałem.
 

3. Zapomnij o uogólnionej publiczności. Po pierwsze, bezimienna i bezosobowa publiczność wystraszy cię na śmierć, a po drugie – w literaturze, w przeciwieństwie do teatru, ona nie istnieje. Gdy piszesz, twoją publicznością jest jeden pojedynczy czytelnik. Przekonałem się, że czasami pomaga wybranie jednej osoby – prawdziwej, którą znasz, lub wymyślonej – i pisanie dla niej.
 

4. Jeśli scena lub fragment przerasta ciebie, a nadal uważasz, że jest ci potrzebna, pomiń to i pisz dalej. Po skończeniu całości możesz wrócić do tego miejsca i dojść do wniosku, że sprawiało ci to kłopoty, ponieważ wcale tam nie pasowało.
 

5. Uważaj na scenę, która staje się dla ciebie zbyt cenna, cenniejsza niż reszta. Zazwyczaj okazuje się, że nadaje się ona do wyeliminowania.
 

6. Jeśli używasz dialogów, wypowiadaj je na głos, gdy piszesz. Tylko wtedy będą brzmieć jak język mówiony.

John Steinbeck to jeden z najwybitniejszych i zarazem najpopularniejszych pisarzy XX wieku. W 1962 roku autorowi przyznano Literacką Nagrodę Nobla w uznaniu za „realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw socjalnych”. Do najsłynniejszych jego powieści należą „Grona gniewu”, „Na wschód od Edenu”, „Myszy i ludzie” i „Tortilla Flat”. Każda z nich doczekała się klasycznej adaptacji kinowej w gwiazdorskiej obsadzie.

Źródło: Booklips.pl