W pozytywnym znaczeniu tego słowa zaskoczyło mnie już wiele książek. ale takie ostatnie zaskoczenie, jakie zapamiętałem to powieść Grahama Greene'a "Nasz człowiek w Hawanie". Spodziewałem się, na podstawie przeczytanych wcześniej jego książek, takich jak "Moc i chwała", "Sedno sprawy" czy "W Brighton", czegoś poważnego, poruszającego, dotykającego najgłębszych aspektów człowieczeństwa, a w każdym razie przynajmniej klasycznej i pełnokrwistej powieści szpiegowskiej. Tymczasem otrzymałem, ku memu zaskoczeniu i radości właściwie komedię, parodię powieści szpiegowskiej, lub jak sam autor stwierdza baśń, która nie ma nic wspólnego z ówczesną rzeczywistością. Innymi słowy, mamy tutaj mistrzowskie połączenie powieści szpiegowsko-sensacyjnej z nurtem
psychologicznym, dodatkowo okraszone sporą dozą dobrego humoru. Mnie podczas czytania przychodził często na myśl serial brytyjski "Fawlty Towers", z jego bohaterem granym przez Johna Cleese'a, ciągle wpadającym, głownie z własnej winy, w jakieś tarapaty. Naprawdę znakomita powieść jednego z najpopularniejszych pisarzy brytyjskich, przy czytaniu której bardzo dobrze się bawiłem.
Z noty wydawcy:
Jak ze sprzedawcy odkurzaczy zrobić cenionego szpiega ?
Cięty język, subtelny dowcip, celne spostrzeżenia - ten okraszony czarnym humorem dreszczowiec to klasyka w wykonaniu
jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Drobny brytyjski kupiec stojący w obliczu problemów finansowych
daje się wciągnąć do brytyjskiej służby wywiadowczej. Niestety, nie ma
za grosz talentu szpiegowskiego i by zapracować na otrzymywaną zapłatę,
zmuszony jest zmyślać kolejne raporty. Nie waha się przed sfabrykowaniem
kilku dowodów i udawaniem, że zwerbował tabuny współpracowników. Sprawa
wymyka mu się jednak spod kontroli, kiedy jego fałszywe raporty
zaczynają żyć własnym życiem, a wydarzenia wokół zaczynają niepokojąco
przypominać treść zmyślonych doniesień.