Smutne miasteczko

"Smutne miasteczko" - Wojciech Młynarski

Raz państewko mi się przyśniło

otoczone górami w koło,

co od innych tym się różniło,

że w nim strasznie było wesoło.

Żarty brzmiały na każdym kroku,

żartowali duzi i mali,

ludzie całkiem nie mieli boków,

bo ze śmiechu je pozrywali.

Aż szef państwa rzekł do ministrów,

co tych żartów słuchali bladzi:

„Szkodliwemu temu zjawisku

jakoś, wiecie, trzeba zaradzić."

Do państewka tego stolicy,

co leżała nad krętą rzeczką,

sprowadzono więc zza granicy

Objazdowe Smutne Miasteczko.

Karuzela się nie kręciła,

a mechanik na pryczy chory

ludziom wciskał na siłę 

swój jedynie słuszny życiorys.

Dostrzec można było tam bubka

w oprychówie i ocieplaczu,

co zachwalał ludziom przeróbkę

beczki śmiechu na beczkę płaczu.

Śmiech istotnie przygasł w narodzie,

a radosna ministrów rada

zakrzyknęła: „Oto nam chodzi!

Ta koncepcja nam odpowiada!"

A widz pewien pod płaczu beczką

do sąsiada szepnął: „Sąsiedzie,

to jest tylko smutne miasteczko,

ono sobie kiedyś pojedzie..."

Lecz znał widać życie za mało

albo patrzył na świat za prosto,

bo miasteczko nie pojechało,

lecz zostało i się rozrosło!

1988

Rozpaczliwi nieudacznicy

i cynicy o wrednych pyskach

na miasteczka głównej ulicy

otwierali swoje stoiska.

Starcy wstrętni i niewyżyci

i przygłupy z mózgu chlupotem

w tym miasteczku, w pełnym zachwycie,

zabierali się do roboty.

I od stoczni do ciemnych sztolni

śpiew chóralny dzień rozpoczynał:

„Dalej głupki! Naprzód niezdolni!

Przyszła nasza piękna godzina!"

I miasteczko rosło, i rosło,

i miasteczko większe wciąż było,

przyjechało zimą, a wiosną

kraj calutki sobą pokryło.

Aż śmiech całkiem zamarł w narodzie,

a radosna ministrów rada

powtarzała: „O to nam chodzi!

Ta koncepcja nam odpowiada!"

A kto zdrowy rozsądek cenił,

ten ponury przeżywał dramat,

tylko jeden widz się nie zmienił

i nie zwątpił, i się nie złamał.

I do dzisiaj pod płaczu beczką

wciąż powtarza: „Nie, nie, sąsiedzie,

to jest tylko smutne miasteczko,

ono sobie kiedyś pojedzie..."

I nie mylił się facet miły,

pierwsze wozy jakby ruszyły

i niemało już odjechało,

ale drugie tyle zostało...

Źródło